"ഒരു കാട്ടാളനെ മനുഷ്യനാക്കുന്ന, മനുഷ്യ മനസ്സിന്‍റെ സംസ്കരണ പ്രക്രിയയെ ഞാന്‍'വിദ്യാഭ്യാസം'എന്ന് വിളിക്കാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നു."
എല്ലാ ഗുണങ്ങളുടെയും ആധാരശില സ്നേഹമാണ് എങ്കില്‍ ഇന്നിന്‍റെ വിദ്യാഭ്യാസ വ്യവസ്ഥയില്‍ സ്നേഹം ഒഴികെ മറ്റെല്ലാം നല്‍കുന്നു. സ്നേഹിക്കാന് പറയുന്നു എന്നല്ലാതെ അതിന്നു ക്രിയാത്മകമായി ഒരു പദ്ധതിയും ആവിഷ്കരിച്ചു നടപ്പാക്കുന്നുമില്ല. "സ്നേഹിക്കാന് പഠിപ്പിക്കുന്നു" എന്ന് അവകാശപ്പെടുകയും എന്നാല്‍, മൊത്തം സജ്ജീകരണങ്ങളും മത്സരിക്കാനുമാണ് പഠിപ്പിക്കുന്നത്‌. എവിടെ മത്സരമുണ്ടോ?അവിടെ,സ്നേഹമുണ്ടാകില്ല. മത്സരം അസൂയയുടെ വകഭേദമാണ്. ഇതിനെ പാടെ വിസ്മരിച്ചു കൊണ്ടാണ് കൊട്ടിഘോഷിക്കപ്പെട്ട നമ്മുടെ വിദ്യാഭ്യാസ സമ്പ്രദായം കുതിച്ചു{?} കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്.
അക്ഷര ജ്ഞാനത്തിനു ദാഹിക്കുന്ന മനസ്സുമായി അക്ഷരമുറ്റത്തെത്തുന്ന പഠിതാക്കളോട് ഒരുവന്‍ മുമ്പിലാണെന്നും, അപരന്‍ പിറകിലാണ് ന്നും അവരോടു പറയുന്നതില്‍ നിന്നും തുടങ്ങുന്നു ഈ സംവിധാനത്തിന്‍റെ പരാജയം. അവരെ പുകഴത്താന്‍ പഠിപ്പിക്കുകയും മുന്നിലെതുന്നതിന്നു വേണ്ടി മത്സരിക്കാന്‍ ശീലിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഒരാളെ 'ഉത്തമന്‍' എന്നും മറ്റവനെ 'അധമന്‍' എന്നും വിളിക്കുന്നതിലൂടെ ഒരുവനില്‍ അഹംബോധവും അപരനില്‍ അധമബോധവും വളര്‍ത്തുന്നു. അതിലൂടെ അവരുടെ മാനസികാരോഗ്യത്തെയാണ് ഇവിടെ നശിപ്പിക്കപ്പെടുന്നത്‌. 'വിനീതനും സ്നേഹ ശീലനും' ആവണമെന്ന് പുസ്തകത്തിലൂടെ പറയുകയും അധ്യാപന രീതി കുട്ടികളെ വെറുക്കാനും അസൂയപ്പെടാനും മുന്നില്‍ എത്താനുമാണ് ശീലിപ്പിക്കുന്നത്.
ഇങ്ങനെ അഹംബോധം, അസൂയ, മത്സരം എന്നിവയെല്ലാം പരിശീലിക്കപ്പെടുക വഴി കുട്ടികള്‍ക്ക് എങ്ങിനെയാണ് സ്നേഹിക്കാന് കഴിയുക? സ്നേഹിക്കുന്നവനെ മുന്നോട്ട് പോവാന്‍ അനുവദിക്കുകയും സഹായിക്കുകയും ചെയ്യുക എന്നതാണ് സ്നേഹത്തിന്‍റെ ഏറ്റവും സുന്ദരമായ മുഖം. എന്നാല്‍ ഇവിടെ അതിനെയും വികൃതമാക്കിയിരിക്കുന്നു. സ്നേഹിക്കുന്നവര്‍ക്ക് പിറകിലായി നില്‍ക്കുക എന്നതാണ് സ്നേഹത്തിന്‍റെ മഹത്വവും/മനസ്സിന്‍റെ തൃപ്തിയും. വിദ്യാഭ്യാസം ആചരിക്കേണ്ട ധര്‍മ്മങ്ങളില്‍ ഒന്നാണ് ഇത്. എന്നാല്‍, ഇന്നിന്‍റെ വിദ്യാഭ്യാസമോ? ഏറ്റവും കുറഞ്ഞത്‌ അപരനെ ജയിക്കേണ്ടത് തന്‍റെ തന്നെ അജ്ഞതതയെ തോല്‍പ്പിച്ച് കൊണ്ടാവണം എന്നെങ്കിലും എന്ത് കൊണ്ട് അവരെ പഠിപ്പിക്കുകയും ശീലിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നില്ല.
വിദ്യ എന്നത് മറക്കപ്പെട്ടതും സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടതുമായ ഒരു നിധിയാണ്‌. ആ അത്ഭുത നിധിയുടെ ഖനനം നടത്തേണ്ടതും നടക്കേണ്ടതും പഠിതാവിന്‍റെ സ്വതന്ത്ര മനസ്സുകളിലാണ്. ഖനനത്തിന്നാവശ്യമായ ആയുധങ്ങളായി ഉപയോഗിക്കപ്പെടെണ്ടത് ശരിയായ സംശയങ്ങളെയും ജിഞാസയെയും ആവണം. വാസ്തവത്തില്‍.ഈ ആയുധങ്ങളെ പരിശീലിപ്പിക്കേണ്ടതും പ്രയോഗിക്കെണ്ടതും അവനവന്‍റെ മനോധര്‍മ്മത്തിനനുസരിച്ചുമായിരിക്കണം. ഗുരുക്കന്മാരും ശിഷ്യരും ഇതനുവദിക്കപ്പെടെണ്ടതുമാണ്. പക്ഷെ, പലപ്പോഴും ഇതനുവദിക്കപ്പെടുന്നില്ലാ എന്നതാണ് വാസ്തവം. അതിന് കാരണമായി പറയുന്നതോ...വിശ്വാസമാണ് പ്രധാനം സംശയം പാപമത്രേ..!! ഇവിടെ നമ്മുടെ വിദ്യാഭ്യാസ രീതികളുടെ പരാജയം ഒരിക്കല്‍കൂടെ ബോദ്ധ്യപ്പെടുന്നു. യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍, വിശ്വസിക്കുന്നതോടൊപ്പം അവിശ്വസിക്കാനും അനുസരണക്കൊപ്പം സംശയം പ്രകടിപ്പിക്കനുമുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം അനുവദിക്കപ്പെടേണ്ടതുണ്ട്.
സംശയം തന്നെയും പാപമായി കരുതപ്പെടുമ്പോള്‍ എവിടെയാണ്/ എന്താണ് നമ്മുടെ വിദ്യാഭ്യാസത്തിന്‍റെ താല്പര്യം? സംശയങ്ങളാണ് പുതിയ അന്വേഷണങ്ങള്‍ക്ക് വഴി മരുന്നിടുന്നത്. എങ്കില്‍, സംശയങ്ങളെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നതിനു പകരം അതിനെ നിരുത്സാഹപ്പെടുത്തുമ്പോള്‍ വായനയുടെ വിശാലമായ ഒരു ലോകത്തെയും കൂടെയാണ് അവര്‍ക്ക് നിഷേധിക്കപ്പെടുന്നത്. അവരുടെ ചിന്താമണ്ഡലത്തെ ഉത്തേജിപ്പിക്കുന്ന വായന അവര്‍ക്ക് ഒരു ശക്തമായ ജീവിത ശൈലി സമ്മാനിക്കുമെങ്കില്‍, വായനയെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന സംശയത്തെ എന്തിന് പാപമായി കരുതി വിലക്കണം? ചുരുക്കത്തില്‍ , പുതിയ സംശയങ്ങള്‍ ഇല്ലാതെ പുതിയ അന്വേഷണവും പുതിയ ചിന്തകളും ഉണ്ടാവുന്നില്ല. സംശയങ്ങള്‍ക്ക് ഇട നല്‍കാത്ത ഒന്നിനും പൂര്‍ണ്ണതയില്ല . അഥവാ, സംശയങ്ങള്‍ ആണ് വിദ്യയ്ക്ക് വേഗത കൂട്ടുന്നത്‌. നമുക്കാവശ്യമായുള്ളത് മത്സരവും അസൂയയും വളര്‍ത്തുന്ന ഇന്നിന്‍റെ വിദ്യാഭ്യാസ രീതിക്ക് പകരം മനസ്സിന്‍റെ ചലനാത്മകതയെ ഉണര്‍ത്തുന്ന ആരോഗ്യപരമായ സംശയങ്ങളെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുകയും, സ്നേഹത്തിലധിഷ്ടിതവുമായ പഠന രീതികളും , അതിനാവശ്യമായ പദ്ധതികളുടെ ബോധപൂര്‍വ്വമായ ആവിഷ്കാരവുമാണ് വേണ്ടത്.
1 comments:
വിശ്വാസമാണ് പ്രധാനം സംശയം പാപമത്രേ..!! kureyokke ithinodum yojikkathe tharamilla namoos, nammalum ee yugathinde srushtikalalle !!!! Kashttam !!!! valare nannayi thangal vazhikattunnu... velicham aavolam vazhikalil veezhththunnu... oppam varikalilum. സ്നേഹിക്കുന്നവനെ മുന്നോട്ട് പോവാന്‍ അനുവദിക്കുകയും സഹായിക്കുകയും ചെയ്യുക എന്നതാണ് സ്നേഹത്തിന്‍റെ ഏറ്റവും സുന്ദരമായ മുഖം. എന്നാല്‍ ഇവിടെ അതിനെയും വികൃതമാക്കിയിരിക്കുന്നു. സ്നേഹിക്കുന്നവര്‍ക്ക് പിറകിലായി നില്‍ക്കുക എന്നതാണ് സ്നേഹത്തിന്‍റെ മഹത്വവും/മനസ്സിന്‍റെ തൃപ്തിയും. വിദ്യാഭ്യാസം ആചരിക്കേണ്ട ധര്‍മ്മങ്ങളില്‍ ഒന്നാണ് ഇത്. Sathyam... parama sathyam... ithu thirichariyan ellavarkkum kazhinjenkil !
Valare nalla post Namoos. Abhinandanangal.
നിങ്ങള്‍ക്കുംപറയാം